دارو آلزایمر Lecanemab امیدوارکننده است
تصور کنید پزشکتان به شما می گوید که به عنوان بخشی از چکاپ سالانه، اسکن مغزی برای شما تجویز می‌کند تا ببیند آیا پلاک های آمیلوئیدی که باعث بیماری آلزایمر می شوند وجود دارند یا خیر. اسکن نشان می دهد که شما پلاک ها را دارید. پزشک به شما می گوید که نگران نباشید. آنها دارویی به شما می‌دهند که دو بار در ماه تجویز می شود. این دارو، پلاک های آمیلوئید را قبل از اینکه به مغز شما آسیب برساند از بین می برد و از ابتلا به بیماری آلزایمر جلوگیری می کند.
شبیه داستان علمی تخیلی است؟ جواب شما را شگفت زده خواهد کرد.
یک مطالعه جدید
مطالعه‌ای که در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شد و به طور همزمان در کنفرانس آزمایش‌های بالینی در مورد بیماری آلزایمر.در سال ۲۰۲۲ ارائه شد، نشان داد که افراد مبتلا به بیماری آلزایمر اولیه،در گروهی که داروی آزمایشی lecanemab را مصرف می‌کردند نسبت به افرادی که در گروه دارونما بودند ، در طی ۱۸ ماه دچار کاهش کمتری در شناخت و عملکرد خود شدند. بیایید این مطالعه را بررسی کنیم تا بفهمیم نتایج به.چه معناست و چگونه ممکن است بر شما یا یکی از عزیزانتان در آینده تأثیر بگذارد.
دارو چگونه عمل می کند؟
Lecanemab یک آنتی بادی مونوکلونال است که در آزمایشگاه برای چسبیدن به پروتوفیبریل‌های.آمیلوئیدی که با مواد دیگر به هم چسبیده و.پلاک‌هایی در مغز افراد مبتلا به آلزایمر ایجاد می‌کنند، مهندسی شده است.
اکثر محققان بر این باورند که ابتدا پلاک‌ها تشکیل می‌شوند، به سلول‌های مغز آسیب می‌زنند و باعث ایجاد گره‌های.تاو در داخل آنها.می‌شوند و سلول‌ها را می‌کشند. هنگامی که Lecanemab به پلاک می‌چسبد، سیستم ایمنی بدن شما فکر می‌کند که پلاک یک مهاجم خارجی است. بنابراین وارد عمل می‌شود و پلاک را از بین می‌برد.
این مطالعه روی چه کسانی انجام شد؟
۱۷۹۵ شرکت‌کننده در این مطالعه، به بیماری آلزایمر اولیه مبتلا بودند. به این معنا که شواهدی از وجود پلاک‌های آمیلوئید در مغزشان از طریق اسکن مغز یا سوراخ کمری پیدا شده بود. آنها مشکلات خفیف حافظه همراه با عملکرد طبیعی روزانه (اختلال شناختی خفیف) یا مشکلاتی.درکارهای روزانه پیچیده (کارهایی مانند پرداخت قبوض و انجام خرید) داشتند. از داده‌های نژاد و قومیت ارائه‌شده در کنفرانس، اکثر شرکت‌کنندگان در این مطالعه.در سراسر جهان سفیدپوست بودند (۷۶٫۹ درصد)، و بیشتر افراد دیگر آسیایی (۱۶٫۹ درصد) یا سیاه‌پوست (۲٫۶ درصد) بودند. ۱۲٫۹ درصد اسپانیایی تبار بودند. درصد افرادی که سیاه‌پوست و اسپانیایی تبار بودند در شرکت‌کنندگان ثبت‌نام.شده در ایالات متحده تا حدودی بالاتر بود، به ترتیب ۴٫۵ درصد و ۲۲٫۵ درصد.
دارو چقدر خوب عمل می کند؟
گروهی که داروی lecanemab را مصرف کردند در مقایسه با گروه دارونما کاهش کمتری در معیارهای عملکرد و شناخت روزانه نشان دادند. تفاوت در اندازه گیری پیامد اولیه ۰٫۴۵ در مقیاس ۱۸ درجه ای وضعیت بالینی جمعیت مورد مطالعه است (نمرات ۰٫۵ تا ۶ نشان دهنده بیماری آلزایمر اولیه است). تفاوت ۰٫۴۵ ممکن است زیاد به نظر نرسد، اما بزرگتر از هدف آنها ۰٫۳۷ بود، که نویسندگان پیشنهاد می‌کنند به این معنی است که این دارو از نظر بالینی تفاوت معنی داری در این بیماران ایجاد کرده است.
همچنین این دارو افت بالینی را تا ۲۷ درصد کاهش داد. علاوه بر این معیار پیامد اولیه، اندازه‌گیری‌های پیامد ثانویه که فعالیت‌های زندگی روزانه و شناخت را ارزیابی می‌کردند نیز کاهش کمتری را در گروه lecanemab به ترتیب به میزان ۳۷ و ۲۶ درصد نشان دادند.
این دارو آمیلوئید را از مغز پاک کرد تا جایی که اگر اسکن آمیلوئید برای اهداف تشخیصی انجام می شد، منفی خوانده.می‌شد (به این معنی که فرد مبتلا به بیماری آلزایمر نیست).
یکی از جالب توجه ترین موضوعات، داده های ارائه شده در کنفرانس بود که بیان می‌کرد lecanemab هم تاو کل (شاخص آسیب کلی به مغز) و هم تاو فسفریله شده (که درگیری در بیماری آلزایمر را تشکیل می دهد) را کاهش می دهد. این نتایج آمیلوئید و تاو نشان می دهد که lecanemab می تواند به معنای واقعی، میزان آسیب ناشی از آلزایمر را که یک فرد در مغز خود دارد کاهش دهد.
این دارو چه عوارضی داشت؟
۴۴٫۷ درصد از شرکت‌کنندگان در گروه lecanemab در مقایسه با ۲۲ درصد از گروه دارونما، یک عارضه جانبی داشتند که تصور می‌شد مربوط به داروی مورد مطالعه باشد. ۱۲٫۶ درصد از گروه lecanemab دچار تورم مغزی (به نام ARIA-E) در مقایسه با ۱٫۷ درصد از گروه دارونما شدند. حدود ۱۴ درصد از گروه lecanemab در مقایسه با ۷٫۷ درصد از گروه دارونما دچار خونریزی مغزی شدند (افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است دچار خونریزی های کوچک و خود به خود شوند). سردرد همچنین در گروه lecanemab (11.1 درصد) در مقایسه با دارونما (۸٫۱ درصد) تا حدودی شایع تر بود.
بزرگترین عارضه جانبی واکنش مربوط به انفوزیون بود که در ۲۶٫۴ درصد از گروه lecanemab در مقابل ۷٫۴ درصد از گروه دارونما وجود داشت. اکثر شرکت کنندگان قادر به ادامه تزریق بودند. به طور کلی، تنها ۶٫۹ درصد از گروه lecanemab داروی مورد مطالعه را قطع کردند، در مقابل ۲٫۹ درصد از گروه دارونما نیز مطالعه را متوقف نمودند.
مرگ و میر بین گروه ها تفاوتی نداشت. شش نفر در گروه lecanemab و هفت نفر در گروه دارونما فوت کردند. اگر چه این قضایا پس از پایان مطالعه منتشر شده رخ دادند، دو بیمار مصرف کننده lecanemab و داروهای رقیق کننده خون به دلیل خونریزی مغزی جان خود را از دست دادند که بنظر می‌رسید از عوارض دارو باشد.
چه اتفاقی پیش روی ماست؟
این دارو احتمالاً در اوایل ژانویه ۲۰۲۳ توسط FDA مورد بررسی قرار می گیرد. در صورت تایید، سپس توسط مرکز مدیکر و مدیکید ارزیابی می شود تا ببینند آیا مدیکر هزینه آن و اسکن های مغزی موردنیاز برای تایید بیماری آلزایمر را پرداخت می کند یا نه.
منبع: www.psychologytoday.com